توسط دانشمند بلژیکی کویتلت بین سالهای 1830 تا 1850 ابداع و توسعه داده شد. BMI شاخص نسبتا معتبری برای تشخیص چاقی است. گرچه BMI بطور مستقیم توده چربی را محاسبه نمی کند ولی تحقیقات نشان می دهد که همبستگی بالایی با مقادیر بدست آمده به روشهای آزمایشگاهی دارد.
BMI نسبت به سایر روشهای اندازه گیری بافت چربی آسان تر و ارزان تر است. بنابراین شاخصی مناسب برای غربالگری و تشخیص اولیه اضافه وزن و کاهش وزن می باشد. بعد از تشخیص BMI غیر طبیعی برای تشخیص دقیق باید با سایر روشها ادغام شود.
شاخص BMI برای ارزیابی وضعیت ورزشکاران خصوصا افراد عضلانی پیکر مناسب نیست. زیرا دو نفر با قد و وزن یکسان (و نتیجا BMI برابر) می توانند ترکیب بدنی متفاوت داشته باشند
افراد چاق در معرض خطرات ابتلا به بسیاری از بیماری های قلب و عروق ، فشار خون ، دیابت و غیره قرار دارند. یک فرد دارای اضافه وزن در مرز است و به راحتی می تواند با یک رژیم مناسب به محدوده سلامت وزنی بازگردد .
با این روش، شما وضعیت وزنی خود را تعیین کردید و دریافتید که در کدام گروه قرار دارید . اگر در گروه سلامت هستید به شما این نوید را می دهم که می توانید عمری طولانی تر داشته باشید و اگر از دو گروه : اضافه وزن یا چاق هستید، به شما کمک خواهم کرد تا خود را به وزن ایده آل برسانید و به عوارض ناشی از چاقی که در مبحث دیگری بیان خواهد شد دچار نشوید.